وبسایت مهندسی الکترونیک و کامپیوتر

ریاضیات در بسیاری از زمینه‌ها مثل علوم طبیعی، مهندسی، پزشکی، اقتصاد و علوم اجتماعی یک علم ضروری است. با گذشت زمان، شاخه‌های کاملاً جدیدی در ریاضیات به‌وجود آمده‌اند؛ مثل نظریه بازی‌ها. ریاضی‌دانان در ریاضیات محض (مطالعه ریاضی با هدف کشف هرچه بیشتر رازهای خود آن) بدون اینکه هیچ‌گونه هدف کاربردی در ذهن داشته باشند به تحقیقات می‌پردازند؛ در حالی که کاربردهای عملی یافته‌های آن‌ها معمولاً بعدها کشف می‌شود.

جاوا (JAVA) در 23 مه 1995 توسط جیمز گاسلینگ (James Gosling) طراحی شد. جاوا به گواهی سایت معتبر Tiobe از سال 2001 همواره به عنوان اولین یا دومین زبان برنامه‌نویسی دنیا مطرح بوده است. این یک زبان برنامه نویسی همه منظوره است که به برنامه نویسان اجازه می دهد یک بار بنویسند و در هر جا که بخواهند اجرا کنند. به این معنی که کد جاوای کامپایل شده می تواند بر روی تمام پلتفرم هایی که جاوا را پشتیبانی می کنند بدون نیاز به کامپایل مجدد اجرا شود. برنامه‌های جاوا معمولاً به بایت کدی کامپایل می‌شوند که می‌تواند بر روی هر ماشین مجازی جاوا (JVM) بدون در نظر گرفتن معماری رایانه اجرا شود. جاوا یک زبان برنامه‌نویسی چندمنظوره و شی‌گرا است که تا حدودی زیادی به C و ++C شباهت دارد اما استفاده از آن آسان‌تر است و امکان ساخت برنامه‌هایی قدرتمند با آن وجود دارد. جاوا در ابتدا بر اساس زبان‌های C و ++C و با حذف برخی ویژگی‌هایی که قابلیت سردرگم کننده داشتند مدلسازی شد. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به اشاره‌گرها، پیاده‌سازی چندباره وراثت و بارگذاری بیش از حد عملگرها اشاره کرد که در جاوا حذف شدند. یکی از ویژگی‌هایی که در C++/C وجود نداشت؛ اما جزو ویژگی‌های اساسی جاوا به شمار می‌آید، امکان بازیافت حافظه (garbage-collection) است که به طور خودکار اشیا و آرایه‌های بی استفاده را حذف می‌کند. فناوری جاوا به معنی ترکیبی از زبان برنامه‌نویسی جاوا و پلتفرم اجرایی آن JVM برای توسعه طیف گسترده‌ای از اپلیکیشن‌ها از دستگاه‌های مصرفی تا سیستم‌های سازمانی ناهمگون مورد استفاده قرار می‌گیرد. زبان جاوا مانند هر زبان برنامه‌نویسی دیگری دستور زبان، ساختار و پارادایم برنامه‌نویسی خاص خود را دارد. پارادایم برنامه‌نویسی این زبان مبتنی بر مفهوم شی‌گرایی است. زبان جاوا را می‌توان یکی از مشتقات زبان C دانست و قواعد ساختاری آن نیز شبیه C است. جزوه ارائه شده در این بخش یک جزوه فوق العاده عالی در خصوص آموزش برنامه نویسی جاوا است و در ادامه مطلب می توانید آن را دانلود نمایید. 

MATLAB مخفف Matrix Laboratory است و با توجه به نام آن می توان گفت متلب در واقع یک آزمایشگاه ماتریسی است. از این نرم افزار قدرتمند می توان در فازهای پژوهشی استفاده های گسترده ای نمود. همچنین این نرم افزار در نوشتن پایان نامه ها بسیار پرکاربرد است. ظاهر این نرم افزار تقریباً از نسخه  به بعد دچار تغییرات اساسی شد و بدین ترتیب کار کردن با آن ساده تر شد. بسیاری از توابع موجود در نسخه فعلی (2020b) مشابه توابع موجود در نسخه های قبلی هستند و هیچ تغییری در آنها ایجاد نشده است اما بعضی از توابع دچار تغییرات اساسی شده اند و یا بطور کلی حذف شده اند و توابع جدیدی جایگزین آنها شده است. نرم افزار سیمولینک یکی از جعبه ابزار های نرم افزار متلب می باشد که برای مدل سازی، شبیه سازی و تحلیل سیستم های مختلف بکار می رود. اصول کار با این نرم افزار بسیار ساده است. اصولاً کار با سیمولینک بسیار آسان است. کار با سیمولینک شاید چیزی شبیه چیدن بخش های یک پازل در کنار هم، به منظور ساختن یک مدل باشد. در یک نگاه سریع، سیمولینک متشکل از تعدادی بلوک آماده است که با کنار هم قرار دادن آنها، یک مدل ساخته می شود.

نرم افزار pspice یکی از نرم افزارهای محبوب برای طراحی و تحلیل مدارهای الکترونیکی است و به کمک آن به راحتی می توان انالیز انواع مدارات را انجام داد. pspice مخفف Personal Simulation Program with Integrated Circuit Emphasis به معنای برنامه شبیه سازی شخصی با تاکید بر مدارات مجتمع است. این نرم افزار به شما امکان می دهد تا مدارهای خود را در OrCAD شبیه سازی و تجزیه و تحلیل نمایید.

یونیکس در اوایل دهه 1970 توسط تامسون و ریچی ایجاد شد. این سیستم عامل در ابتدا با زبان اسمبلی نوشته شده بود و بعدها با زبانی به اسم BCPL نوشته شد. اما این زبان مشکلات متعددی داشت و نمی توانست همه آنچه که یک سیستم عامل یونیکس به آن نیاز دارد را پیاده سازی کند. به همین دلیل تامسون و ریچی زبان جدیدی به نام زبان C ایجاد کردند و بدین ترتیب به طور همزمان یونیکس هم تکامل یافت. زبان برنامه نویسی C از سال 1972 ابداع شد و تاکنون در حال توسعه است. در سال 1987 ریچی و کِرنیگان کتابی را با عنوان the C programming language روانه بازار کردند و بدینوسیله پایه های زبان C تقویت شد. با این حال، این زبان به قدر کافی استاندارد سازی نشده بود. بنابراین در سال 1983 مؤسسه استانداردهای ملی آمریکا، استانداردی به نام ANSIC (اَنسی سی) را برای این زبان ایجاد نمود. سپس در سال 1989 استاندارد دیگری به نام C89 برای این زبان تعیین شد که هنوز هم در بسیاری از کامپایلرها از آن استفاده می شود. روند استانداردسازی همینطور ادامه یافت و امکانات کمی هم به این زبان اضافه شد. در نهایت در سال 2011 استاندارد جدیدی به نام C11 برای زبان C به وجود آمد که تاکنون از آن استفاده می شود.